ਸਫ਼ਰ

ਮੇਰੇ ਲਈ ਉਹ ਕਦ

ਆਮ ਤੋਂ ਖਾਸ ਹੋ ਗਈ

ਪਤਾ ਈ ਨੀ ਲੱਗਾ

ਕਦ ਅੱਖਾਂ ਤੋਂ ਦਿਲ ਤੱਕ ਦਾ ਸਫ਼ਰ ਤਹਿ ਕਰ ਗਈ

ਕਦ ਇਹ ਚੰਨ ਤਾਰੇ

ਸਾਡੀਆ ਗੱਲਾਂ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣੇ

ਕਦ ਉਸ ਦਾ ਹੰਝੂ ਮੇਰੇ ਲਈ ਮੋਤੀ ਹੋ ਗਿਆ

ਉਹ ਨਾਲ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਤੱਤੀ ਹਵਾ ਵੀ ਮੀਂਹ ਚੋਂ ਆਉਂਦੀ ਜਾਪਦੀ

ਕਦ ਵਿਛੋੜੇ ਦਾ ਡਰ ਸੱਪ ਵਾਂਗ ਡੰਗਣ ਲੱਗਾ

ਪਤਾ ਈ ਨੀ ਲੱਗਾ

ਪਤਾ ਈ ਨੀ ਲੱਗਾ

ਹਰ ਰੋਜ

ਹਰ ਰੋਜ

ਕੱਕੇ ਰੇਤ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ

ਲੋ 'ਚ' ਤਪ ਰਿਹਾਂ

ਉਨ੍ਹਾਂ ਹਨੇਰੀਆਂ ਦੇ

ਆਉਣ ਨਾਲ

ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ

ਘੱਟ ਰਿਹਾਂ

ਕਦੇ ਸੋਚਿਆ ਸੀ

ਬਾਗਾਂ 'ਚ' ਬਹਾਰਾਂ ਬਾਰੇ

ਚਾਂਨਣੀ ਰਾਤ ਦੇ ਤਾਰਿਆਂ ਬਾਰੇ

ਪਰ ਅੱਜ

ਬਿਰਹੋ ਦੀ ਅੱਗ 'ਚ'

ਮਚ ਰਿਹਾ

ਜਿਸ ਰਾਹ ਤੇ ਤੁਰਦੇ ਸੀ

ਹੱਥ 'ਚ' ਹੱਥ ਪਾਕੇ

ਅੱਜ ਉਸੇ ਰਾਹ ਤੇ

ਇੱਕ ਅਜਨਵੀ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ

ਇਕੱਲਾ ਤੁਰ ਰਿਹਾਂ ਹਾਂ

ਹਰ ਰੋਜ

ਕੱਕੇ ਰੇਤ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ

ਲੋ 'ਚ' ਤਪ ਰਿਹਾਂ

ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ

ਤੇਰਾ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ

ਪਲਕਾਂ ਝੁਕਾ ਕੇ ਮਿਲਣਾ

ਲੈ ਬੈਠਾ

ਫਿਰ ਹੌਲੀ ਜਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਕੇ

ਤੇਰਾ ਉਸ ਰਾਹ ਤੇ

ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਤੁਰਨਾ

ਲੈ ਬੈਠਾ

ਬੜਾ ਸਮਝਾਇਆ ਸੀ ਦਿਲ ਨੂੰ

ਕਿ ਨਾ ਸੁਣੇ

ਉਸ ਝਾਂਝਰ ਦੀ ਛਣਕਾਰ ਨੂੰ

ਪਰ

ਤੇਰਾ ਚਾਂਨਣੀ ਰਾਤ 'ਚ'

ਢੇਡਾ ਜਾ ਤੱਕ ਕੇ ਮੁਸਕਰਾਉਣਾ

ਲੈ ਬੈਠਾ

ਪਲਕਾਂ ਝੁਕਾ ਕੇ

ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ

ਤੇਰਾ ਮਿਲਣਾ

ਲੈ ਬੈਠਾ

ਮੈਂ ਲਾਲਚ ਹਾਂ

ਮੈਂ ਲਾਲਚ ਹਾਂ
ਮੇਰਾ ਨਾ ਕੋਈ ਭਰਾ
ਨਾ ਕੋਈ ਦੋਸਤ
ਮੇਰੀ ਆਪਣੀ ਹੈ
ਸਿਰਫ
' ਮੈਂ '
ਇਨਸਾਨ ਨੂੰ ਸ਼ਰਾਬੀ ਵਾਂਗ
ਝੂਮਣ ਲਾਉਂਦਾ ਹਾਂ
'ਮੈਂ ' ਦੀ ਡੁੱਗਡੁੱਗੀ ਤੇ
ਬਾਂਦਰ ਨਾਚ ਨਚਵਾਉਂਦਾ ਹਾਂ
ਇਸ ਦੇ ਜੰਮਣ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਮਰਨ ਤੱਕ
ਕਦਮ ਨਾਲ ਕਦਮ ਮਿਲਾਕੇ ਚਲਦਾ ਹਾਂ
ਮੈਂ ਲਾਲਚ ਹਾਂ
ਇਨਸਾਨ ਨੂੰ ' ਮੈਂ ' ਦਾ ਗੀਤ ਸਿਖਾਉਂਦਾ ਹਾਂ ।

ਕਦੇ ਉਹ-

ਕਦੇ ਉਹ ਲੱਗਦੀ
ਮਿੱਠੇ ਖੁਆਬ ਜਿਹੀ

ਕਦੇ ਲੱਗਦੀ
ਕਿਸੇ ਖੁੱਲੀ ਕਿਤਾਬ ਜਿਹੀ

ਕਦੇ ਲੱਗਦੀ ਵਗਦੇ
ਝਨਾ ਜਿਹੀ

ਕਦੇ ਰੇਗਿਸਥਾਨ 'ਚ' ਖੜੇ
ਰੁੱਖ ਦੀ ਠੰਡੀ ਛਾਂ ਜਿਹੀ

ਕਦੇ ਲੱਗੇ ਰੱਬਦੇ
ਦੀਦਾਰ ਜਿਹੀ

ਕਦੇ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗੇ
ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਦੇ ਆਸ਼ੀਰਵਾਦ ਜਿਹੀ

ਕਦੇ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗੇ
ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਦੇ ਆਸ਼ੀਰਵਾਦ ਜਿਹੀ

ਹੈਰਾਨ ਹਾਂ !

ਹੈਰਾਨ ਹਾਂ !

ਪਤਝੜ ਦੇ ਪੱਤੇ
ਤੇਰੇ ਪੈਰਾਂ ਹੇਠ ਆ ਕੇ
ਸੰਗੀਤ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਲਈ
ਬੇਕਰਾਰ ਹਨ

ਠੰਡੀ ਪੌਣ ਤੇਰੇ ਨਾਲ
ਮਟਕ ਮਟਕ ਤੁਰਨਾ
ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ

ਗੁਲਾਬ ਦਾ ਫੁੱਲ
ਇਸ ਆਸ ਤੇ ਖਿੜ ਰਿਹਾ ਹੈ
ਕਿ ਇੱਕ ਦਿਨ ਤੇਰੇ ਵਾਲਾਂ ਦਾ ਸ਼ਿਗਾਰ ਬਣੇਗਾ

ਤੇ

ਮੇਰਾ ਦਿਲ
ਇਸ ਆਸ ਤੇ ਧੜਕ ਰਿਹਾ
ਕਿ ਇੱਕ ਦਿਨ
ਤੇਰੇ ਦਿਲ ਨਾਲ ਧੜਕੇਗਾ

ਕੋਸ਼ਿਸ਼

ਆ ਮਿਲਕੇ ਕੋਈ
ਅਜਿਹਾ ਗੀਤ ਗਾਈਏ

ਜੋ ਛੱਡ ਚੁੱਕੇ ਹਨ
ਹੋਸਲਾ ਉੱਡਣ ਦਾ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਾਂ 'ਚ' ਜਾਨ ਪਾਈਏ

ਠਰ ਚੁੱਕੇ ਘਰਾਂ ਨੂੰ
ਨਿੱਘ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਵਾਈਏ

ਥੱਕ ਚੁੱਕੀਆਂ ਰੂਹਾਂ ਨੂੰ
ਬਲਦੀ ਲਾਟ ਬਣਾਈਏ

ਉਸ ਟੁੱਟਦੇ ਤਾਰੇ ਨੂੰ
ਡੁਬਣੋਂ ਬਚਾਈਏ

ਆ ਮਿਲਕੇ ਕੋਈ
ਅਜਿਹਾ ਗੀਤ ਗਾਈਏ

ਆ ਮਿਲਕੇ ਕੋਈ
ਅਜਿਹਾ ਗੀਤ ਗਾਈਏ

ਬੂੱਚੜਖਾਨਾ

ਲੋਕਤੰਤਰ ਦੇ ਦਲਾਲਾਂ ਵਾਸਤੇ
ਇਕੱਠ ਕਰਨ ਲਈ
ਪਿੰਡ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ
ਬੂੱਚੜਖਾਨੇ ਲਿਜਾਣ ਵਾਲੀਆਂ
ਗਾਵਾਂ ਵਾਂਗ
ਘੇਰਾ ਪਾ ਕੇ
ਟਰਾਲੇ ਵਿੱਚ ਥੁੱਨ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ
ਪਰ ਇਹ ਖੁਸ਼ ਹਨ
ਮੁਫਤ ਜਾ ਰਹੇ ਨੇ
ਪਰ ਸ਼ਾਇਦ ਇਨ੍ਹਾ ਨੂੰ ਨੀ ਪਤਾ
ਇਹ ਹਲਾਲ ਹੋਣ ਤੋਂ
ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਹੈ
ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਮੈਦਾਨ ਜਾ ਕੇ ਇਨ੍ਹਾ ਦਾ
ਸੰਗਲ ਖੋਲ ਦਿੱਤਾ ਜਾਦਾਂ ਹੈ
ਇਹ ਇਨ੍ਹਾ ਦੇ ਭਾਸ਼ਨਾ ਦਾ
ਸ਼ਿਗਾਰ ਬਣਦੇ ਹਨ
ਬਾਂਦਰ ਵਾਂਗ ਮਦਾਰੀ ਦੇ ਡਮਰੂ ਵਜਾਉਣਤੇ
ਝੂਠੇ ਵਾਦਿਆਂ ਦੀ ਡੁੱਗਡੁੱਗੀ ਤੇ
ਤਾੜੀਆਂ ਮਾਰਦੇ ਨੇ
ਸ਼ਾਇਦ ਇਨ੍ਹਾ ਨੂੰ ਨੀ ਪਤਾ
ਅਗਲੇ ਪੰਜ ਸਾਲ
ਹੁਣ ਫੰਡਰ ਪਸ਼ੂ ਵਾਂਗ
ਇਨ੍ਹਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਪੁਛਣਾ ਨਹੀਂ
ਪਰ ਇਹ ਖੁਸ਼ ਹਨ
ਮੁਫਤ ਵਾਪਿਸ ਆ ਰਹੇ ਹਨ

ਬਿਰਹਾ ਦੀ ਲੋ

ਅਜੇ ਇਸ਼ਕੇ ਦੇ ਬੀਜ਼ ਨੇ
ਟੰਗੂਰ ਮਾਰਿਆ ਸੀ ਕਿ
ਬਿਰਹਾ ਦੀ ਲੋ ਵਗ ਪਈ

ਮੈਂ

ਹਰੇ ਭਰੇ ਰੁੱਖ ਤੋਂ
ਰੁੰਡ ਮਰੁੰਡ ਹੋ ਗਿਆ

ਪੱਤਝੜ ਦੇ ਪੱਤੇ ਵਾਂਗ
ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਖਾਕ ਹੋ ਗਿਆ

ਹੁਣ ਹਾਲਤ
ਉਸ ਮਜਬੂਰ ਜੱਟ ਵਰਗੀ
ਜਿਸਦੀ ਪੱਕੀ ਫਸਲ ਅੱਗ ਲੱਗ ਗਈ

ਤੇ

ਭੜ੍ਹੀਂ ਤੇ ਖੜ੍ਹੇ ਉਸ ਸੁੱਕੇ ਰਿੰਡ ਵਰਗੀ
ਜੋ ਪਾਣੀ ਦੀ ਇੱਕ ਇੱਕ ਬੁੰਦ ਲਈ
ਤਰਸ ਰਿਹਾ

ਬਸ
ਅਜੇ ਇਸ਼ਕੇ ਦੇ ਬੀਜ਼ ਨੇ
ਟੰਗੂਰ ਮਾਰਿਆ ਸੀ ਕਿ
ਬਿਰਹਾ ਦੀ ਲੋ ਵਗ ਪਈ __

ਹੁਣ

ਨਾਂ ਹੁਣ ਕਦੇ ਹਰਟਾਂ ਦੀਆਂ ਟਿੰਡਾਂ
ਪਾਣੀ ਆਉਣਾ
ਨਾਂ ਹੁਣ ਕਦੇ ਬਲਦਾਂ ਦੀਆਂ ਟੱਲੀਆਂ
ਸੰਗੀਤ ਛੇੜਨਾ
ਨਾਂ ਹੁਣ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਖੇਤ ਚੋਂ ਤਿੱਤਰਾਂ
ਉਡਾਰੀ ਮਾਰਨੀ
ਨਾਂ ਹੁਣ ਕਿਸੇ ਰਾਝੇਂ ਨੇ ਹੀਰ ਲਈ
ਮੱਝੀਆਂ ਚਾਰਨੀਆਂ
ਨਾਂ ਹੁਣ ਕਿਸੇ ਸੱਸੀ ਨੇ ਪੁਨੂੰ ਲਈ
ਥਲ ਵਿਚ ਸੜਨਾ
ਨਾਂ ਹੁਣ ਕਿਸੇ ਖਿੜੇ ਫੁੱਲ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ
ਖੁਸ਼ ਹੋਣਾ
ਨਾਂ ਹੁਣ ਕਿਸੇ ਰੇਤੇ ਤੇ ਪਈਆਂ ਕਣੀਆਂ ਦੀ
ਖੁਸ਼ਬੂ ਨੂੰ ਮਾਨਣਾ
ਨਾਂ ਹੁਣ ਕਿਸੇ ਮੋਰ ਨੇ ਬਾਗ਼ੀ
ਪੈਲਾਂ ਪਾਉਣੀਆਂ
ਨਾਂ ਹੁਣ ਕਿਸੇ ਗੋਕਲਮੱਲ ਦੀ ਹੱਟੀ ਤੋਂ
ਰੁੰਗਾਂ ਲੈਣਾ
ਨਾਂ ਹੁਣ ਕਿਸੇ ਮੱਲ ਨੇ ਮੇਲੇ ਚ
ਝੰਡੀ ਕਰਨੀ
ਨਾਂ ਹੁਣ ਕਿਸੇ ਗੱਭਰੂ ਨੇ ਓਕ ਲਾ ਕੇ
ਘਿਉ ਪੀਣਾ
ਨਾਂ ਹੁਣ ਕਿਸੇ ਬੁਰੀ ਦਾ
ਡੋਕਾ ਚੁੰਗਣਾ
ਨਾਂ ਹੁਣ ਕਿਸੇ ਇਨਸਾਫ ਲਈ
ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ

ਹੁਣ ਹੈ ਤੇ ਗੁਲਾਮੀ
ਹੁਣ ਹੈ ਤੇ ਆਦਮਖੋਰੀ
ਹੁਣ ਹੈ ਤੇ ਰਿਸ਼ਵਤਖੋਰੀ
ਹੁਣ ਹੈ ਤੇ ਅਫਸਰਸ਼ਾਹੀ
ਹੁਣ ਹੈ ਤੇ ਵਗਦਾ ਦਰਿਆ ਨਸ਼ਿਆਂ ਦਾ
ਹੁਣ ਹੈ ਮਰਦਾ ਆਮ ਆਦਮੀ ਹਰਪਲ

ਬਸ ਹੁਣ
ਨਹੀਂ ਹੈ ਤੇ ਅਵਾਜ ਜੁਲਮ ਖਿਲਾਫ

ਬਸ ਹੁਣ
ਨਹੀਂ ਹੈ ਤੇ ਸੰਘਰਸ਼

ਸਿਰਫ ਸੰਘਰਸ਼

ਕਿਉਂ ?

ਕਿਉਂ ਕੋਈ ਮਾਸੂਮ ਕਲਮ ਦੀ ਥਾਂ ਭੱਠੀ ਚਲਾਉਂਦਾ ਹੈ

ਕਿਉਂ ਕੋਈ ਬੱਚੀ ਬੱਸ ਵਿਚ ਭੀਖ ਲਈ ਹੱਥ ਅੱਗੇ ਕਰਦੀ ਹੈ

ਕਿਉਂ ਕੋਈ ਜਵਾਨ ਧੀ ਨੂੰ ਬੁੱਢੇ ਨਾਲ ਵਿਆਹੁੰਦਾ ਹੈ

ਕਿਉਂ ਕੋਈ ਸਰਕਾਰ ਖਿਲਾਫ ਅਵਾਜ਼ ਉਠਾਉਂਦਾ ਹੈ

ਕਿਉਂ ਕੋਈ ਜਵਾਨੀ ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਛੱਡ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਜਾਂਦੀ ਹੈ

ਕਿਉਂ ਕੋਈ ਗੱਭਰੂ ਨਸ਼ੇ ਦੀ ਲੱਤ ਲਗਾਉਂਦਾ ਹੈ

ਕਿਉਂ ਕੋਈ ਅਫਸਰਸ਼ਾਹੀ ਅੱਗੇ ਡਰਦਾ ਹੱਥ ਜੋੜਦਾ ਹੈ

ਕਿਉਂ ਕੋਈ ਜ਼ਿਮੀਦਾਰ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀ ਕਰਦਾ ਹੈ

ਕਿਉਂ ?